Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

«Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί»





Ηρθε και ο Μάρτης, 
ο πρώτος μήνας της άνοιξης και 
γνωστός για τις τρέλλες του αλλά και 
για το βραχιολάκι του…
Αλήθεια ξέρετε την ιστορία του;  


Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Ο ήλιος το μάρτιο θεωρείται πολύ επικίνδυνος, συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: 

«Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί»

Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν, δηλαδή μια λινή κλωστή, άσπρη και κόκκινη, στριμμένη.

Τον Μάρτη, κατά μια άλλη εκδοχή, τον φοράμε στα μικρά παιδιά, για να «μην τα πιάνει το μάτι». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του. "Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε  κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.




Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Η κατασκευή του "Μάρτη" είναι πολύ απλή. Χρειάζονται μόνο δύο κλωστές κεντήματος, μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα και βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Οταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ' τη μια άκρη και μπλέκονται από μόνες τους.

Καλό μήνα να έχουμε!!!

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Το πρώτο βραβείο για "Τa mystika tis mamas"...


 "...σφύριξε χαρούμενα μπορείς..." 
Αυτό σιγοτραγουδάω απο τη μέρα 
που έλαβα στο mail μου το μήνυμα οτι 
"Τa mystika tis mamas" έλαβαν 
το πρώτο τους βραβείο !!!



Το βραβείο μας παρέδωσε η αιώνια έφηβη Γιαγιά Κασσιανή απο το http://giagiakassiani.blogspot.gr/ και την ευχαριστώ πάρα πολύ.

Υπάρχουν όμως 2 κανόνες : 
  1. Πρέπει να πω 11 πράγματα για μένα και
  2. Πρέπει να το παραδώσω και εγω σε άλλα 11 blogs.
Για να μην χαλάσω την παράδοση λοιπόν ξεκινώ με τα 11 πράγματα για μενα ...

  1. Είμαι παντρεμένη με τον πιο υπέροχο άνθρωπο του κόσμου και έχουμε 2 γλυκύτατες κορούλες.
  2. Η ικανοποίηση που νιώθω όταν μου ζητά κάποιος και δευτερο κομμάτι απο το γλυκό ή το φαγητό που έφτιαξα, ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ !!!
  3. Το σιδέρωμα με χαλαρώνει.
  4. Όταν είμαι σπίτι θέλω να έχω πάντα ανοιχτή την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο να μπαρμπαλίζει και ας μην παρακολουθώ.
  5. Λατρεύω τον παλιό Ελληνικό κινηματογράφο και ειδικά τις ταινίες του Βέγγου.
  6. Τρελλαίνομαι να τρώω γκόγκλιες (τοπικό παραδοσιακό ζυμαρικό) με μέλι και να μυρίζω σε οτιδήποτε το άρωμα της κανέλλας, της φράουλας και της αρμπαρόριζας.
  7. Για τους πραγματικούς φίλους είμαι πάντα εκεί που θα με χρειαστούν.
  8. Ποτέ δεν κάνω σε άλλον άνθρωπο αυτό που δεν θα 'θελα να κάνουν σε μένα.
  9. Εχω γαϊδουρινή υπομονή αλλά όταν εκραγώ... φύγε μακριά για το καλό σου.
  10. Είμαι κολλημμένη με το κινητό μου.
  11. Δεν μπορώ να βλέπω τα ρούχα απλωμένα στην απλώστρα όπως να 'ναι. Έχω δική μου σειρά απλώματος !!! Μην ρωτάτε περαιτέρω... ουδείς τέλειος!
 

Περνάμε στα δύσκολα τώρα...
Που να δώσω το βραβείο;  Απο τότε που μπήκα στον κόσμο των bloggers έχω ανακαλύψει blogs που είναι πραγματικά διαμάντια. Τα 11 πιο εκλεκτά μου όμως που ξεχωρίζω είναι τα παρακάτω :
  1. http://gefseis-evias.blogspot.gr/ γιατί ήταν η αιτία να φτιάξω το δικό μου blog αλλά και γιατί πιστεύω οτι θα αφήσει το δικό του ίχνος στην ιστορία της γεύσης και της παράδοσης.
  2. http://26ecopages.blogspot.gr/ γιατί είναι θησαυρός πρακτικών γνώσεων.
  3. http://aktaionmarmariou.blogspot.gr/ γιατί απλά έτσι μου αρέσει.
  4. http://ethelontes-styron.blogspot.gr/ γιατί το έργο που προσφέρουν είναι ανεκτιμητο.
  5. http://myergotherapy.blogspot.gr/ γιατί είναι ένα πολύ χρήσιμο blog.
  6. http://tetradiosyntagon.blogspot.gr/ γιατί είναι απο τα πιο καλοστημένα
    blogs μαγειρικής.
  7. http://paizoumemazi.blogspot.gr/ γιατί είναι ανεξάντλητο σε ιδεές για γονείς και παιδιά.
  8. http://kouzinoskalismata.blogspot.gr/ γιατί λατρεύω τις συνταγές του.
  9. http://karystina-logia.blogspot.gr/ γιατί οι εικόνες απο τον τόπο μου και τα λόγια του με μαγευουν.
  10. http://sofia-moutsou.blogspot.gr/ γιατί είναι ένα ιδιαίτερο προσωπικό blog. 
  11. http://marinaspsychology.blogspot.gr/ γιατί πάλι έτσι μου αρέσει.
Φιλαράκια blogεράκια... 
χαρείτε το βραβείο σας και 
εξαπλώστε τη χαρά σε άλλους 
με τον ίδιο τρόπο !!!

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Το γλυκό Πορτοκάλι της μαμάς-Μαρίας...


Στα γλυκά του κουταλιού 
δεν είμαι πολύ φίλη αλλά 
κάποια απο αυτά είναι 
αδυναμίες μου...

Απο μικρή θυμάμαι να περνάω πέρα-δώθε στη κουζίνα και να λοξοκοιτάω τη γυάλα με το γλυκό πορτοκάλι που φτιάχνει η μαμά μου. Ήταν μαγική αυτή η γυάλα... μόλις τελείωνε, τσουπ σε δύο μέρες έιχε ξαναγεμίσει πάλι!!! 




Όποιος θέλει να μεταφέρει αυτή τη μαγεία στη κουζίνα του , ιδού τα υλικά :

  • 40 κομμάτια απο χοντρή φλούδα πορτοκαλιού, ακέρωτα.
  • 1,5 κιλό ζάχαρη
  • 1,5 ποτήρι νερό
Αφού έχετε πλύνει καλά τα πορτοκάλια, αν θέλετε τα περνάτε πολύ ελαφρά απο τον τρίφτη. Κόβετε τα κομμάτια τα περνάτε με χοντρή βελόνα σε κλωστή και τα βάζετε να βράσουν. Αλλάζετε το νερό 3 φορές ή 2 άν θέλετε να σας αφήνει λίγο πικρίλα στο τέλος. Τα σουρώνετε και τα αφήνετε να ξεκουραστούν για καμμιά ώρα στο σουρωτήρι. Τα βάζετε σε φαρδιά κατσαρόλα με τη ζάχαρη και το νερό, αφού τα βγάλετε απο τη κλωστή και τα αφήνετε όλο το βράδυ να κοιμηθούν ήσυχα γιατί το πρωί θα τα βράσετε! Το πρωί ξεκινάτε το βράσιμο για να δέσει το σιρόπι. Αν δείτε ότι είναι σχεδόν έτοιμο του ρίχνετε μισό λεμόνι όπως είναι με τη φλούδα και ολοκληρώνετε το γλυκό. Αφού το αφήσετε να κρυώσει, καθίστε αναπαυτικά δίπλα στο τζάκι και απολάυστε το !!!



 Η ίδια συνταγή μπορεί να γίνει και για γλυκό νεράτζι.
Καλή Επιτυχία !!!!

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Θέλετε ένα τσιζκεικ ;


Το τσιζκέικ (cheesecake
εκτός από πλούσια γεύση 
έχει κουλτούρα, παράδοση 
και τελετουργικό...



Υπάρχει αναφορά στην αρχαία Ελλάδα και κατ’ αρχήν στον περίφημο (και μεταξύ άλλων) γαστρονόμο Αθήναιο, που αναφέρεται στο Σαμιώτικο κέικ τυριού, δίνοντας μάλιστα και τη συνταγή: “Πάρτε λίγο τυρί και θρυμματίστε το, βάλτε το σε μπρούτζινο σουρωτήρι να στραγγίξει, στη συνέχεια προσθέστε μέλι και αλεύρι από ανοιξιάτικο σιτάρι και ζεστάνετε το μείγμα όλο μαζί” (ελεύθερη απόδοση από αγγλικά). Περίεργο μάλλον αλλά φαίνεται πως και η μόδα στις τούρτες γάμου της εποχής δεν ήταν οι …όροφοι αλλά τα τσιζκέικ! Στο Άργος μάλιστα, συνηθίζονταν η νύφη να φέρνει μικρά τέτοια κέικ καλυμμένα με μέλι και να τα σερβίρει στους φίλους του γαμπρού (The Cheese Book, Vivienne Marquis & Patricia Haskell [Leslie Frewin:London] 1966, σελ. 18-19). Τσιζκέικ πιστεύουν επίσης οι ιστορικοί της γεύσης ότι σερβίρονταν στους αθλητές των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων, το 776 π.Χ.
Από την άλλη, ο Απίκιος, κυριότερος γαστρονόμος των Ρωμαίων, έχει συμπεριλάβει στις συνταγές του, ένα εξεζητημένο κρύο πιάτο, στο οποίο το τυρί ήταν αναμεμειγμένο με μέλι, μέντα, καρπούζι, ξίδι και διάφορα ακόμη υλικά (Cheese: A Guide to the World of Cheese and Cheesemaking, Battistotti, Botazzi et al.). Οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που εξάπλωσαν το τσιζκέικ από την Ελλάδα στην Ευρώπη, ενώ στην Αμερική το γλυκό εμφανίστηκε μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά, με τις συνταγές που έφεραν μαζί τους οι μετανάστες.



Το τυρί κρέμα εφευρέθηκε κατά λάθος! Το 1872  ο Αμερικανός γαλακτοκόμος Γουίλιαμ Λόρενς από το Chester της N. Yόρκης, ανέπτυξε μια μέθοδο παραγωγής του, ενώ προσπαθούσε να φτιάξει ένα γαλλικό τυρί ονόματι Neufchatel. Το κρεμώδες τυρί που δημιούργησε και ξεκίνησε να διανέμεται τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο απ’ το 1880, το ονόμασε Philadelphia, το οποίο αργότερα (1912) οΤζέιμς Κραφτ παστερίωσε και αποτελεί κάτω από το πασίγνωστο πια εμπορικό σήμα, το πιο δημοφιλές τυρί για την παρασκευή τσιζκέικ σήμερα.

Τα αμερικάνικα τσιζκέικ είναι συχνά ψημένα. Στην Αγγλία, την Ιρλανδία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία όμως, προτιμούν τα άψητα, ως πιο ελαφριά. 
 
Ήρθε η ώρα όμως να σας δώσω την δική μου συνταγή για τσιζκέικ, απλή αλλά πεντανόστιμη...
 

 

  • 2 πακέτα μπισκότα πτι - μπερ τετράγωνα
  • 1 βιτάμ
  • 2 Ερμόλλ
  • 1 ζαχαρούχο γάλα
  • 1 τυρί  Philadelphia
  • 1 βάζο μαρμελάδα της αρεσκείας σας 

Χτυπάτε στο multi τα μπισκότα να γίνουν σκόνη και τα ανακατεύετε με το σχεδόν λιωμμένο βιτάμ. Στρώνετε το μείγμα στο ταψί και το πατάτε με 1 κουτάλι. Χτυπάτε στο μίξερ τα ερμόλλ να αφρατέψουν και προσθέτετε το ζαχαρούχο γάλα. Αφού τα χτυπήσετε καλά, ρίχνετε και το Philadelphia και ανακατεύετε λίγο ακομα. Ρίχνετε την κρέμα στο ταψί και το βάζετε μισή ώρα στο ψυγείο να πήξει. Χτυπάτε λίγο τη μαρμελάδα στο multi, αν την θέλετε πιο ρευστή, και ρίξτε την πάνω απο την κρέμα και απολαύστε....

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Άλλες χρήσεις της βαζελίνης...

 

Η βαζελίνη, εκτός από τη χρησιμότητά της 

σε θέματα περιποίησης, καταφέρνει να σας «λύσει» 

τα χέρια και σε απλά καθημερινά ζητήματα νοικοκυριού...

 

Ενυδάτωση: Προτίμησε τις εκδοχές χωρίς άρωμα ή γεύση και μια μικρή δόση στα χείλη ή τα χέρια θα κάνει θαύματα. Η βαζελίνη είναι γνωστή για τις ενυδατικές της ιδιότητες που μπορεί να «επεκταθεί» για να μαλακώσει αγκώνες, γόνατα ή φτέρνες -ιδιαίτερα το χειμώνα. Βάλε στο πρόγραμμα να κλείνεις τη μέρα σου με αυτή την περιποίηση και δεν θα χάσεις. Θα έχεις δέρμα μωρού χωρίς να το καταλάβεις.

Τέλος σε τριβές και εξανθήματα: Αυτή η χρήση αφορά κυρίως καλοκαιρινούς μήνες όπου θέλεις να φορέσεις μια φούστα αλλά νιώθεις ότι πρέπει να βάλεις και ένα κολαν από κάτω γιατί τρίβονται τα πόδια. Άλειψε λίγη βαζελίνη στο σημείο τριβής και μην έχεις καμία έννοια.Επίσης, αν έχεις πουκάμισα ή μπλούζες που σε ενοχλούν στον λαιμό με τα κολάρα ή τους γιακάδες, άλειψε λίγη βαζελίνη στο σβέρκο και ξέχασε τα ενοχλητικά εξανθήματα.

Δώσε μεγαλύτερη διάρκεια στο άρωμά σου: Για να σιγουρέψεις ότι το άρωμα της κολόνιας σου θα κρατήσει περισσότερο, τρίψε ελάχιστη βαζελίνη στα σημεία όπου θα ψεκάσεις στους καρπούς ή κάτω από τους λοβούς των αυτιών. Με κάποιον τρόπο αυτό το «θαυματουργό» παράγωγο του πετρελαίου -γιατί ακριβώς αυτό είναι η βαζελίνη- αιχμαλωτίζει το άρωμα και το διατηρεί αναλλοίωτο για πολλές ώρες μέσα στην ημέρα.
 

Σκραμπ με βαζελίνη: Όχι μόνη της, αλλά αν την ανακατέψεις με χοντρό αλάτι, ή μαύρη ζάχαρη έχεις το τέλειο απολεπιστικό για το σώμα, το πρόσωπο και τα χέρια. Δοκίμασέ το και στα χείλη. Θα ενθουσιαστείς.

Το τέλειο ξεβαφτικό: Ξέμεινες από ξεβαφτικό, ξαφνικά; Μη σε νοιάζει. Λίγη βαζελίνη επάνω σε βαμβάκι είναι ό,τι χρειάζεσαι για να ξεφορτωθείς από λίγο ρουζ και μέικ απ μέχρι βαρύ αϊλάινερ και μάσκαρα.

Κόλλησε το καπάκι; Βαζελίνη γρήγορα: Ένα συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα κορίτσια είναι να κολλάνε τα μπουκάλια με το βερνίκι νυχιών και να μην ανοίγουν με τίποτα. Την επόμενη φορά που θα συμβεί αυτό, βάλε λίγη βαζελίνη στο στόμιο και το πρόβλημα λύνεται μεμιάς. Αν, μάλιστα, το προχωρήσεις θα βρεις εφαρμογή και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις «εκτάκτου ανάγκης», ιδιαίτερα στην κουζίνα. 
 

Δυναμωτικό μαλλιών: Όσο και να ακούγεται παράξενο, η βαζελίνη προσθέτει όγκο, λάμψη και υγεία στα μαλλιά. Λίγη βαζελίνη, λοιπόν στα ακροδάχτυλα και τρίψε την στα μαλλιά. Το αποτέλεσμα θα σε ξαφνιάσει. Ενώ, αν έχεις πρόβλημα με σπασμένες άκρες, κάνε το ίδιο μόνο εκεί. Θα σου δώσει μεγάλη «ανάσα ζωής» μέχρι να πας στο κομμωτήριο.
Διώξε τους λεκέδες: Η βαζελίνη απομακρύνει μερικούς από τους πιο «κακούς» λεκέδες, όπως για παράδειγμα το κραγιόν ή ξεραμένες μπογιές από τα ρούχα. Και για όσους αναρωτιούνται τι θα γίνει με τους λεκέδες που αφήνει η ίδια η βαζελίνη, η απάντηση είναι απλή: με λίγο σαπούνι, ή καθαριστικό πιάτων αυτοί εξαφανίζονται.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Μυστικά του Αγίου Βαλεντίνου...


Κάθε χρόνο όταν μπαίνει ο Φλεβάρης, 
ο Αγιος Βαλεντίνος έρχεται στο μυαλό όλων μας, 
είτε είμαστε ερωτευμένοι είτε όχι. 

Οπως όλοι ξέρουμε πια, στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Αγιος Βαλεντίνος, ο άγιος του Έρωτα, και η μέρα αυτή έχει καθιερωθεί σαν τη μέρα των ερωτευμένων σε όλο τον δυτικό κόσμο, ακόμα και σε όσες Ανατολικές χώρες έχουν κάνει την υπέρβαση υιοθετώντας Δυτικά πρότυπα. Ο Αγιος Βαλεντίνος είναι ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και η γιορτή του δίνει την ευκαιρία σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς να γιορτάσουμε τον έρωτα μας και την σχέση μας με το έτερον ήμισυ.




 Ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ένας χριστιανός ιερέας που έζησε το 270μΧ, επί Κλαύδιου. Ο Αγιος Βαλεντίνος λοιπόν, θέλοντας να διαδώσει τη χριστιανική πίστη τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, προσπαθώντας να δημιουργήσει πυρήνες ανάπτυξης του χριστιανισμού, και φυσικά οικογένειες. Ο Βαλεντίνος αν και προειδοποιήθηκε για τις αντιπαγανιστικές του διαθέσεις, δεν υποχώρησε και συνέχισε να παντρεύει τους πιστούς, μέχρι που βασανίστηκε και θανατώθηκε.



Η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε πολλούς αιώνες αργότερα τον Βαλεντίνο ως άγιο και όρισε την ημερομηνία λατρείας του στις 14 Φεβρουαρίου. Φυσικά η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία γιατί την ίδια ημέρα (και μάλιστα για 2 ημέρες στις 14 και 15 Φεβρουαρίου) γιορταζόταν μια παγανιστική γιορτή έρωτα και γονιμότητας. Οι Καθολικοί ταύτισαν τον Αγιο Βαλεντίνο με τον έρωτα και το καλό τους μάρκετινγκ τον καθιέρωσε σαν τον Άγιο του Έρωτα.



Η Ορθόδοξη Εκκλησία φυσικά δεν αναγνώρισε τον άγιο αυτό και κράτησε σκληρή στάση απέναντι στη μόδα που πήγε να καθιερωθεί. Ωστόσο μετά από πολλά χρόνια και όταν πια ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε το απόλυτο must του Φλεβάρη, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της άγιο. Υπάρχει επομένως ο Άγιος Έρωτας, αλλά και Άγιοι προστάτες του Έρωτα, όπως ο Άγιος Υάκινθος στις 3 Ιουλίου και οι Άγιοι Ακύλας και Πρισκίλλα  στις 13 Φεβρουαρίου, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να καθιερωθούν στην συνείδηση του κόσμου.



Η αλήθεια είναι ότι ο Άγιος Βαλεντίνος έχει επικριθεί πολύ και ότι πολλοί θεωρούν ότι η γιορτή του έρωτα έχει εμπορευματοποιηθεί πολύ.Έτσι λοιπόν εκτός από τους ερωτευμένους, στις 14 Φεβρουαρίου έχουν την τιμητική τους τα ανθοπωλεία, τα ζαχαροπλαστεία, οι μάγοι της γεύσης και λιχουδιάς, και φυσικά όσοι δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκφράσουν τον έρωτα τους με έναν τρυφερό, χαριτωμένο και αγαπησιάρικο τρόπο. Ισως να είναι έτσι… αλλά καταρχήν ποια γιορτή δεν έχει εμπορευματοποιηθεί, και κατά δεύτερον γιατί να μην έχουμε και εμείς οι απανταχού ερωτευμένοι την ευκαιρία να γιορτάσουμε κάτι που έτσι κι αλλιώς είναι ξεχωριστό στη ζωή μας;

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η μέρα των ερωτευμένων, είναι μια ξεχωριστή γιορτή. Ίσως για κάποιους να είναι μια μελαγχολική μέρα γιατί μπορεί να μην έχουν σχέση, ή ο έρωτας τους να είναι μακριά, ή να έχουν χωρίσει μόλις, αλλά η προσδοκία της ημέρας και του έρωτα είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη εν τέλει από οτιδήποτε άλλο. Γιατί όσο και να το αρνούμαστε, και όσο και να μη θέλουμε να το σκεφτόμαστε μερικές φορές, ο έρωτας είναι αυτός που γεμίζει τη ζωή μας και της δίνει νόημα. Ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια, ένα ρομαντικό δείπνο, ένα υπέροχο βράδυ με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και απαλή μουσική, μια νύχτα για δυο… ναι δε χρειάζεται να υπάρχει ο Άγιος για να εορταστούν όλα αυτά και για να συμβούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι λίγη επιπλέον «σπίθα» δεν έβλαψε ποτέ καμιά σχέση και κανέναν ερωτευμένο.




Ωστόσο, η μέρα που τιμάται ο Αγιος Βαλεντίνος έχει κάποια «μυστικά», κάποιες μικρές και ασήμαντες πληροφορίες που είναι πολύ χαριτωμένες…

  
  •     Η καρδιά είναι το πιο συνηθισμένο σύμβολο του έρωτα και της ρομαντικής αγάπης. Οι αρχαιότερoi λαοί πίστευαν ότι η ψυχή ζούσε στην καρδιά και ότι εκεί ήταν η πηγή των συναισθημάτων, άρα και του έρωτα και της αγάπης που είναι τα πιο ευγενή συναισθήματα.

  •     Οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν ότι ο θεός Έρωτας στόχευε την καρδιά των ανθρώπων όταν ήθελε να ρίξει τα βέλη του. Μια και η καρδιά λοιπόν από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε το σύμβολο της αγάπης, σήμερα η καρδιά είναι και το σύμβολο της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου. Για αυτό στις 14 Φεβρουαρίου βλέπουμε παντού καρδούλες, αρκουδάκια με καρδούλες και σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς.



  •     Κατά το Μεσαίωνα πίστευαν ότι τα πουλιά ζευγαρώνουν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου. Έτσι λοιπόν και τα αγόρια και τα κορίτσια μπορούσαν να κάνουν το ίδιο. Αργότερα, κατά τις αρχές του 1900 οι ορεσίβιοι Αμερικανοί πίστευαν το ίδιο και για τα κουνέλια και έτσι κατέληξαν ότι αυτή η ημερομηνία δεν ήταν τυχαία συνδεδεμένη με τον Λατίνο Άγιο Βαλεντίνο και τον έρωτα. Εξάλλου για τους Αμερικάνους αυτή είναι και η μέρα της Μαρμότας, εκτός του Αγίου Βαλεντίνου.
  • Η 15η Φεβρουαρίου είχε καθιερωθεί από τους Ρωμαίους ως η μέρα της Lupercali, οπότε οι νέοι μπορούσαν να επιλέξουν ποιον θα παντρευτούν. Αυτό όμως το «ζευγάρωμα» θεωρήθηκε κάπως παράνομο και μη Χριστιανικό, έτσι αποφασίστηκε να αλλάξει αυτή η μέρα και να ταυτιστεί με την 14η Φεβρουαρίου που ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η μέρα δηλαδή του Αγίου που προστάτευε τα αισθήματα αγάπης προς τις γυναίκες. Έγινε λοιπόν τότε παράδοση, οι άντρες να δίνουν ένα μικρό σημείωμα στη γυναίκα που ήθελαν για να της εκφράσουν το θαυμασμό τους, κάνοντας αναφορά στον Άγιο Βαλεντίνο.

  •     Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια από τις πιο σημαντικές μέρες για τις επιχειρήσεις. Υπολογίζεται ότι ένας μέσος άνθρωπος θα ξοδέψει περίπου 50 ευρώ εκείνη την ημέρα για να αγοράσει κάποιο δώρο ή για να βγάλει έξω το έτερον ήμισυ. Οι επιχειρήσεις στην Αμερική κάνουν τζίρο περίπου 35 εκατομμύρια δολλάρια εκείνες τις ημέρες.



   


  • Αν αναρωτιέστε ποιο είναι το πιο σημαντικό δώρο έρωτα στον κόσμο, αυτό είναι το Taj Mahal στην Ινδία. Χτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Shahjahan ως δώρο στη γυναίκα του, η οποία όμως πέθανε στη γέννα του παιδιού τους. Παραμένει ως σήμερα το έμβλημα του αιώνιου έρωτα και κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου υπάρχει κοσμοσυρροή στο σημείο αυτό, παρά το ότι χτίστηκε από έναν Ινδό.

  •     Στην Αμερική υπολογίζεται ότι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι η δεύτερη, μετά τα Χριστούγεννα, γιορτή στην οποία στέλνονται οι περισσότερες κάρτες και ανταλάσσονται οι περισσότερες ευχές.

  •     Το πιο παλιό μικρό δώρο στάλθηκε το 1415 μΧ από το δούκα της Ορλεάνης στη Γαλλίδα σύζυγό του που ήταν φυλακή στο Λονδίνο. Ακόμα και σήμερα είναι έκθεμα σε μεγάλη γκαλερί στην Αγγλία.

  •     Η Βερόνα, η διάσημη Ιταλική πόλη όπου έζησαν κατά τον Σέξπηρ ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα λαμβάνει περίπου 1000 γράμματα από ερωτευμένους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. και αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο παραλήπτης… Είναι η Ιουλιέτα και ο πύργος της στην όμορφη αυτή πόλη.





  • Το μακρύτερο, σε χρόνο, φιλί δόθηκε σε διαγωνισμό φιλιού την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, και διήρκησε 30 λεπτά. Δεν μάθαμε την κατάσταση των ερωτευμένων μετά, ωστόσο μπήκαν στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες. Καλό θα είναι όμως να δημιουργούμε εμείς τα δικά μας προσωπικά ρεκόρ, με τον άνθρωπο που αγαπάμε…


Ερωτευμένοι ή όχι, 
ας μας ενώσει ο Αγιος Βαλεντίνος κάθε 14 Φεβρουαρίου 
για να γιορτάσουμε αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε 
ξεχωριστοί..τον έρωτα μας μαζί με τον άνθρωπο 
που έχουμε επιλέξει…